Kibicowanie jako instynkt stadny

Naukowcy określają kibicowanie jako instynkt stadny. Wyraża się to poprzez intensyfikowanie emocji, gdy oglądamy mecz w grupie. Ludzie mają tendencje do organizowania się oraz przeżywania emocji razem. Efekty tego widzimy w pubach, na stadionach oraz w prostych gestach, za jakie należy uznać wywieszenie barw narodowych przed meczem w oknie.

Taka postawa wiąże się z przeżywaniem zdwojonych emocji. W grupie silniej reagujemy na bodźce oraz łatwiej ulegamy euforii. Tego typu ,,stadne" gesty podkreślają także nasze przywiązanie do społeczności. Poprawiają pewność siebie oraz napędzają wiarę w końcowy sukces.

Uwaga – kibicowanie szkodzi!

Może się to wydawać absurdalne, ale kibicowanie ma także swoje złe strony. Wynikają one z postaw ludzkich, które zmienia uczestnictwo w grupie dopingowej. Czasami takie zachowanie prowadzi do kłopotów zdrowotnych.

Wśród szkodliwych właściwości kibicowania należy wymienić:

• malkontenctwo oraz mądrzenie się - w dużej grupie mamy większą skłonność do komentowania postawy piłkarzy na boisku albo też wymądrzania się. Każdy na pewno zna wpływ wielkiej imprezy na naród, nagle kibice znają się na wszystkim;
• agresję słowną oraz fizyczną - tłum pozornie kryje naszą tożsamość, dzięki czemu podczas zbiorowego dopingu (stadion, pub) częściej ulegamy negatywnym emocjom. Destrukcyjne zachowania przybierają wtedy na sile;
• złe żywienie - negatywne następstwo kibicowania to konsumpcja niezdrowego pożywienia oraz zwiększone spożywanie trunków. W ten sposób nie da się wytrzymać na dłuższą metę, w efekcie kibic przybiera na wadze.

Zbuntowani lub obojętni

Dwie główne postawy, które towarzyszą piłkarskim niepowodzeniom. Doskonale znane na polskiej scenie, gdzie często kibic musi przełknąć gorycz porażki.

Zbuntowanie objawia się szybką zmianą podejścia. Często tyczy się kibiców entuzjastycznych, którzy doznali zawodu. Retoryka takich osób zmienia się z ,,my" na ,,oni". Częste hasła, których używają to ,,żenada", ,,wstyd" albo ,,kompromitacja". W ten sposób chcą wyraźnie odciąć się od reprezentacji, z którą przeżywali wspólne chwile. Emocjonalne podejście szybko ,,leczy rany" i taki kibic prędko wybaczy swojemu ukochanemu zespołowi. 

Kibic obojętny często rezygnuje ze wspierania swojej drużyny. Charakteryzuje się biernością oraz zrezygnowaniem. Składa deklaracje o wycofaniu się z danego sportu. Mówi, że nie będzie oglądał takiej kompromitacji oraz tylko stracił swój cenny czas. Taka postawa prowadzi do niechęci ogólnej, która jest szczególnie niebezpieczna na tle narodowościowym. Porażka jest przyjmowana tu jako osobista ujma, a dojście do siebie zajmuje więcej czasu.

Jak uniknąć "zimnego prysznica"?

Realistyczne postawienie oczekiwań skutkuje mniejszym ryzykiem rozczarowania. Starajmy się spoglądać na rzeczy chłodnym okiem oraz nie popadajmy w przesadny optymizm. Bierzmy pod uwagę nieprzewidywalność sportu oraz zrozumiejmy piłkarzy. Wygórowane oczekiwania mogą plątać im nogi. Jeżeli chcemy uniknąć tzw. ,,zimnego prysznica", zakładajmy każdy możliwy scenariusz.